Dag 90 13 mei 2017

De laatste dag .  Van LaStorta naar Rome , 16 km. Wij hebben in LaStorta  de trein naar Ottavia genomen anders was het lopen langs een bijzonder drukke

weg, dat scheelde 4 km en daarna was de weg nog wel heel druk maar waren er trottoirs . Later hoorden wij dat er een alternatief was dat een heel groot stuk door de natuur leidde. De weg heet de 

Trionfale waar vroeger de pelgrims werden binnen gehaald . Een stuk voor het centrum konden wij in het park van

Monte Mario genieten van een panorama

Waarbij het hele centrum van Rome  aan

Onze voeten lag en zagen dat wij niet ver meer van de St.Pieter waren.verder dalen 

En afsteken door een aantal trappen te nemen kwamen wij uit bij de muren van het Vaticaanen even verder stonden wij na drie uur lopen aan de randvan het St. Pietersplein. Het oplopen van het plein gaf een immens mooi en indrukwekkend gevoel en de tranen rolden over onze wangen.Een meisje dat wij kenden van onderweg zat er alleen en was heel blij ons te zien en haar gevoelens te delenen even later kwamen twee van de mensen aan waar zij had meegelopen en later de2 Duitsers uit Berlijn die gisteren waren gearriveerd. Samen onthaalden wij de groep van 5 uit Verona . Nog lange tijd na zitten te praten en vervolgens afscheid genomen en watgaan eten. Toen naar de BenB, ligt in een straat net opzij van de StPieter. Jonge jongen die drie appartementen in zijn huis heeft gemaakt met een mooie keuken met ieder eigen tafel en allerhande spullen, de kamer kijkt uit met balkon op een hele grote binnenplaats met allemaal appartementen tot 5 hoog. Is stil  zo midden in de stad. Ons heerlijk verzorgd   

gebeld, gechat, oa met de 2 Nederlandse vrouwen die intussen veel later ook waren aangekomen. Gaan eten en morgen om 12 uur naar de paus kijken op StPietersplein. Nog tot dinsdag 

hier en met de trein naar Pisa en woensdagochtend naar Eindhoven. 

Een vreemd dubbel gevoel van we hebben het toch maar gedaan, een zekere trots en aan de andere kant

Nu is het voorbij en eenbeetjeverliesgevoel. Eigenlijk de dubbelheid die het leven altijd wel heeft 

maar op zo een moment erg uitvergroot. 

Als laatste een mooie vraag van kleinzoon Bear, die toen wij hem spraken op FaceTime met zijn 3 jaar vroeg " laat eens zien hoe anders Italië is.

Dank voor het lezen en Jan voor het mooiekaartje waarop onze vorderingen te zien waren en Thea dank als onze grootste reactie fan.